نامه ششم

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم

چرا ما برخی از آدم‌ها را می‌بینیم و ارتباط بر قرار کردن با آنها برایمان مهم است و برخی را حتی نمی‌بینیم و یا آنکه ارتباط داشتن با آنها برایمان چندان اهمیت ندارد؟ این به دلیل تعریف ما از اهمیت و تاثیر گذاری نیست؟
برخی از ما می‌پنداریم که آدم‌ها و یا دوستان بزرگ‌تر، مهم‌تر هستند، بنابراین افراد کوچک‌تر و یا سن پایین‌تر را جدی نمی‌گیریم.
برخی از ما می‌پنداریم که انسان‌های با مشاغل اجتماعی خاص مانند پزشک و مهندس مهم هستند، بنابراین بسیاری از انسان‌ها را بواسطه غیر مهم دانستن مشاغلشان، نمی‌بینیم.
برخی از ما می‌پنداریم افرادی که بیشتر از بقیه حرف می‌زنند و نظر می‌دهند مهم‌تر هستند، بنابراین انسان‌های ساکت را اصلا نمی‌بینیم.
برخی از ما می‌پنداریم افرادی که در یک موضوع خاص استعداد دارند مهم هستند، پس اگر به خیال خود استعداد و توانی را در فردی مشاهده نکنیم، او را هم مهم نمی‌دانیم.
بررسی کنید که چه پندارها و تعاریف دیگری است که مشاهده و رابطه ما با دیگران را دچار اختلال کرده است، آنها را یافته و اصلاح کنید.


دفتر اول | مقتدر و متواضع ، فقط برای خدا
نامه ششم | چرا بزرگ؟ چرا کوچک؟

اللهم عجل لولیک الفرج