چنان پاره‌های آهن | یک راهبر خوب و قابل اعتماد

هر انسانی اگر قرار باشد به اهداف بلندی دست پیدا کند، لاجرم باید برنامه و اقدامات مشخصی داشته باشد که با استمرار آنها در طول زمان، امکان دستیابی به آن اهداف را پیدا کند، این در حالی است که هر حرکتی تا رسیدن به نتیجه و غایت خود، با انواع فراز و نشیب‌ها روبرو است، علاوه بر آن، شرایط و موقعیت انسان هم خصوصا در این دنیای پر تلاطم با انواع تغییرات روبروست، تا بدان حد که بسیاری از کارها بواسطه همین افت و خیزها زمینگیر شده و افراد بسیاری از دستیابی به اهداف تعیین شده خود باز می‌ماند. به این تغییرات و بالا و پایین شدن‌ها، انواع مخالفت‌ها، دشمنی‌ها، موانع، سختی‌ها و شبهات را اضافه کنید که هر کدام می‌تواند کار فرد را یکسره کرده و او را به کلی از ادامه دادن مسیر زندگی‌اش و اجرای کامل برنامه‌هایش منصرف یا منحرف نماید.حالا تصور کنید نه یک فرد که جمعی بخواهند در حرکتی مستمر به هدفی ارزشمند و والا دست پیدا کنند، طبیعتا علاوه بر جمع شدن موانع و مشکلات هر کدام، هماهنگی‌های لازم میان افراد هم دستخوش همین چالش‌ها شده و بدین ترتیب تحقق اهداف بلند در حرکت‌های جمعی با مشکلات بیشتری همراه می‌شود، آنچنان که پیشروی و موفقیت برای یک جمع، امری دست نیافتنی‌تر قلمداد می‌شود.این در حالی است که هیچکدام از ما نمی‌تواند از رسیدن به اهداف بلند چه در ساحت فردی و چه در ساحت اجتماعی منصرف شود، چرا که حقیقت وجود ما با رسیدن به این مقاصد بلند گره خورده است و ظرفیت حقیقی ما در این صورت به شکوفایی کامل خود می‌رسد.در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم هم برای خودمان و هم برای جمعی که در آن هستیم نقش یک راه‌بر خوب و قابل اعتماد را داشته باشیم، فرمانده‌ای که می‌تواند گروهش را از میان فراز و نشیب‌های مسیر به خوبی عبور داده و به مقصد برساند؟