چنان پاره‌های آهن | باورهای استوار

قوی و محکم بودن در هر چیزی و هر کاری به تناسب آن محقق می‌شود، چنانکه محکم بودن در یک ساختمان به داشتن ستون‌های قوی و در یک ماده شیمیایی به داشتن پیوندهای ناگسستنی است.آن چه عنصری در وجود انسان است که او را در موقعیت‌های مختلف زندگی، در سختی‌ها و آسانی‌ها و در خوشی‌ها و ناخوشی‌ها، محکم و استوار نگه می‌دارد؟چه ذهن‌هایی که خسته می‌شوند و چه تن‌هایی که زخم برمی‌دارند، اما آدم‌هایش لزوما به هر رنگی در نیامده و با هر سردی یا گرمی دگرگون نمی‌شوند، این چه عاملی است که می‌تواند فراتر از ذهن و جسم انسان، موجب استحکام و استواری او بشود؟عامل قوت و استحکام هر چیزی تکیه‌گاه آن است، مانند پی یک ساختمان که اساس و پایه آن به شمار می‌رود، هر اندازه پایه و تکیه‌گاه مستحکم باشد، آن چیز هم قوت یافته و توان تحمل کردن تنش‌ها و سختی‌ها را پیدا می‌کند.تکیه‌گاه زندگی انسان باورهای اوست، گزاره‌هایی که انسان آنها را به عنوان پایه و اساس زندگی خود برگزیده و در زندگی‌اش بر مبنای آنها فکر می‌کند، بر اساس آنها برنامه می‌ریزد و به پشتوانه آنها عمل می‌کند.باورها تار و پود وجود انسان را می‌سازند و انسان بر اساس همین تار و پود است که دوست می‌دارد، دشمن می‌شمارد، دل می‌دهد و حتی عاشق می‌شود.باورها که سست باشند، خانه از پای‌بست ویران است، بنای زندگی انسان بر پایه چنین باورهایی به تبی یا دردی یا مشکلی یا مصیبتی خراب می‌شود و تنها ویرانه‌ای برای انسان باقی می‌گذارد.باورها که محکم و استوار باشند، همگان هم که دست به دست هم بدهند تا انسان را متوقف کرده یا منصرف نموده یا بشکنند، باز هم نمی توانند، چون باورهای او شکست‌ناپذیر است.انسان‌های استوار حاصل باورهای استوار هستند، باورهایی که هیچ چیزی نمی‌تواند آنها را دگرگون کرده یا تغییر بدهد، حقایقی فراتر از زمان و مکان که می‌توان در تمامی لحظات زندگی بر اساس آنها زندگی کرد.یکبار باورهایمان را با خودمان مرور کنیم، گزاره‌هایی که به آنها اعتقاد داریم و در موقعیت‌های مختلف زندگی بر اساس آنها عمل می‌کنیم:– کدامیک از این باورها حتی در صورت شکست خوردن و خسارت دیدن ما نیز استوار هستند و همچنان به ما امید می‌دهند؟– کدامیک از این باورها حتی در صورت همراهی نکردن همه آدم‌ها و تنها ماندن ما، همچنان برقرار هستند و دل‌مان را گرم می‌کنند؟– کدامیک از این باورها حتی در صورت بیماری و ناتوانی ما همچنان محکم و استوارند و به ما توان برخاستن و ایستادگی کردن می‌دهند؟