چگونگی بهره‌مندی بیشتر از نزول رحمت الهی
به نام خدا
از تأمل در آیات قرآن کریم متوجه می‌شویم که هر موجودی که بهره بیشتری از رحمت الهی دارد، ظرفیت و قدرت بیشتری پیدا کرده و جاری کننده بیشتر رحمت الهی خواهد بود؛ در واقع چنین فردی رسانا و هادی رحمت است. خانواده یکی از مهم‌ترین بسترهایی است که افراد می‌توانند بصورت ویژه از رحمت الهی برخوردار شده و به سطح بالاتری از رسانایی رحمت و هدایت برسند.
برای فهم بیشتر از رحمت الهی و دریافت مضاعف آن، این سوال پیش می‌آید که خانواده چگونه می‌تواند به دریافت سطح بالاتری از این رزق و نعمت منحصر به فرد دست یابد؟
همان طور که قبلاً گفته شد، یکی از غرض‌های خلقت انسان، امت واحده شدن است و این امر تنها زمانی صورت می‌پذیرد که افراد جامعه توحیدی خود را خانواده رسول، مقیم بیت ایشان و روزی خوار سفره ایشان بدانند. همه ما می‌دانیم حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) رحمة للعالمین بوده‌اند و هرچقدر، اتصال به وجود شریف ایشان بیشتر باشد بهره‌مندی از این رحمت بیشتر خواهد بود. اگر افراد به جای اینکه تکی و تنهایی به حضرت متصل شوند، بصورت خانواده و در قالب جمع، که ظرفیت بیشتر برای بهره‌مندی از رحمت الهی را دارد، به حضرت متصل شوند قطعاً از رحمت بیشتری برخوردار خواهند بود. یعنی به هر میزان بیتی همانند بیت رسول و در اتصال با آن به مشخصه ” في بُیوتٍ أَذِنَ الله أَن تُرفَعَ وَ یُذکَرَ فیهِ إِسمُه” برسد و هر چقدر افراد در بیت رسول بیشتر باشند و روابط رحمتی بیشتری با یکدیگر داشته باشند، قاعدتاً از رحمت الهی بیشتری برخوردار می‌شوند.
قطعاً زندگی در بیت رسول با مشخصه پدر بودن ایشان، اقتضائات خاصی داشته و افراد را از رزق‌ها ونعمت‌های منحصر به فردی بهره‌مند می‌سازد.
امام حسین (علیه السلام) که با عنوان رحمة الله الواسعه معرفی شده اند، نیز سهم ویژه‌ای در بهره‌مندی افراد از رحمت الهی دارند؛ درواقع خانواده‌ای که مقیم بیت رسول است با عنوان خانواده عاشورایی (خانواده توحیدی) شناخته می‌شود و اقتضائات و امتیازات منحصر به فردی دارد.
آیا براستی خانواده‌هایی که در مجالس ذکر اباعبدالله شرکت می‌کنند همگی چنین ویژگی‌هایی را دارند و آیا همگی خرسند از این بهره‌مندی‌ها و امتیازات از مجالس به خانه‌های خود باز می‌گردند؟ آیا با هر بار شرکت در مجالس عزای سیدالشهدا سطح روابط رحمتی خانواده بیشتر و رابطه زوجیت همسران مستحکم‌تر می‌شود؟ مگر در این مجالس، تمام موانع رفع و برطرف نمی‌شود؟ مگر جز این انتظار می‌رود که افراد بعد از این مجالس خاص، بواسطه بهره‌مندی از رحمة الله الواسعه بودن امام حسین (علیه السلام) و بواسطه قرب به ایشان و تحکیم بیعت با ایشان، از سرور و آرامش بیشتری بهره‌مند شوند؟ اگر چنین امر بدیهی در نوع خانواده‌ها رخ نمی‌دهد باید بصورت جدی در پی پاسخ این سوال باشیم که برای پیدا کردن چنین ویژگی خاصی، هر خانواده باید چکار کند؟
